Smotny głaz

Szary Szatan

Duży kamień w lesie. Samotny pomiędzy wysokimi drzewami. Otoczony kawałkiem pustej wypalonej ziemi.

Szary Szatan

Przychodzi z opuszczoną głową i sieda na kamieniu. Wzdycha i pogrąża się w myślach.

Biała Miłość

Z daleka obserwuje jedynego członka swojej watahy. Jednak jest tak daleko, że strapiony wilk nie mógł jej dostrzec...

Szary Szatan

"Czy znajdą mnie także tutaj? Czy narażam te wilki na niebezpieczeńswo?" pyta w myślach sam siebie. Spogląda na niebo i wydaje żałosne wycie.

Biała Miłość

Westchnęłam cicho i podeszłam nieco bliżej.

Szary Szatan

Nie wyczuł BM, bo był zbyt pogrążony we własnym świecie. Oparł łep na łapach i westchnął smutno.

Biała Miłość

Podeszłam już zupełnie blisko. Po chwili powiedziałam:
-Co Cię trapi Szary Szatanie?

Szary Szatan

Spojrzał zdziwiony na BM po czym westchnął i powiedział.
- Stare dzieje - spojrzał na nią i dodał - Mogą powrócić.

Biała Miłość

-Taa...-mruknęłam i odwróciłam wzrok.

Szary Szatan

Spojrzał na nią lekko strapio.
- Przepraszam - powiedział - Pewnie zepsułem ci humor.

Biała Miłość

-Nie-powiedziałam.

Szary Szatan

Uśmiechnął się lekko do wilczycy.
- Czy myślenie o tym co było ma sens? - zapytał cicho bardziej siebie niż wilczyce.

Biała Miłość

-Ma-powiedziałam i odbiegłam.

Szary Szatan

Spojrzał za nią i także odbiegł zamyślony.